Hee allemaal,
Ik ben Jonas, 21 jaar, student op de Universiteit Twente. Afgelopen module was ik in Kibinge voor Kinderen van Uganda. Aan de ene kant heb ik daar voor de organisatie en de community in verschillende projecten gewerkt zoals het School Gardening Project en Child-to-Farmer Project. Aan de andere kant heb ik een onderzoek gedaan voor mijn opleiding maar ook voor de stichting. In samenhang met de klimaatveranderingen en de gevolgen ervan zoals honger en armoede heb ik onderzocht hoe mensen het best gemotiveerd kunnen worden om meer bomen te planten.
Voor mij was het nu de eerste keer dat ik in Uganda of überhaupt Afrika was. Van tevoren had ik al veel gelezen over Uganda en ook een beetje over Kibinge. In theorie wist ik best wel veel over het land. Toch was alles een beetje anders toen ik arriveerde. Theorie en praktijk zijn twee heel verschillende dingen. Achteraf zou ik zeggen dat ik de nieuwe omstandigheden (geen stromend water, geen internet, elektra alleen af en toe, etc.) snel gewoon werd. Toch waren er ook dingen die me echt raar leken. Bijvoorbeeld vond ik het erg lastig dat iedereen naar me keek zodra ik op de straat was en dat ik bejegend werd alsof ik iets bijzonders zou zijn vanwege mijn huidskleur. Iedereen noemde me ‘Sir’ hoewel je dat eigenlijk alleen zegt tegen de ouderen in het dorp of mensen van verdienste. Maar al na twee of drie dagen wisten de meeste mensen in Buyoga (mijn plaats van verblijf) mijn naam. Dan was ik niet meer de ‘Muzungu’ maar Jonas of Jonathan en soms ook John. Na verloop van een week was het dan al normaal dat ik er was. Vanaf dat moment voelde ik me helemaal op mijn gemak in Kibinge! Nooit heb ik mensen ontmoet die zelf bijna niks hebben maar toch zo vriendelijk en voorkomend zijn. Ik heb zo veel beleefd tijdens de tien weken in Uganda, oogsten van de Mutuba bomen samen met de Bark Cloth Processors, voetballen met de kinderen van Buyoga, Ugandese Kerstmis met Stephen en zijn familie, het nieuwjaarsfeest in Kibinge enzovoort.
Ik ben echt blij dat ik de beslissing heb gedaan om naar Kibinge te gaan. Ik heb ervaringen opgedaan die ik anders waarschijnlijk nooit had beleefd. Vanwege de natuur maar ook de mensen is Kibinge waarschijnlijk de mooiste plek die ik ooit heb gezien. Ik ben dankbaar voor deze mogelijkheid vooral het bestuur van Kinderen van Uganda, Fred Mutebi en Stephen Kamya en zijn familie!
In een volgend bericht, vertel ik over de inhoud van mijn onderzoek.
Jonas Möller